Kochany Ojcze Święty!

Dzięki Tobie pokonuję życia zakręty.
Twoja miłość daje mi nadzieję,
że nie ważne co się w życiu dzieje.
Dzięki Tobie wiem, że
Wiara zaprowadzi mnie do Boga,
a wtedy minie wszelka trwoga.
Chcę się od ciebie uczyć tej miłości,
bym była posłuszna Panu na wysokości!
Potrafiłeś przebaczyć każdemu,
nawet najbardziej zagubionemu.
Wszystkie Twe czyny zmieniały świat tak,
aby każdy człowiek żył jak z bratem brat.
Choć ciebie już z nami nie ma
pozostał ślad miłości Twej.
I tak jak za życie – wszystkich w opiece swej miej.

Karol Wojtyła - papież z Polonii

Osoba znana, bardzo wybitna,
kanonizację już ma w swej dłoni.
Czy wiesz, kim jest ta postać zaszczytna?
To Karol Wojtyła – papież z Polonii.
Jan Paweł II – to imię jego,
które uwielbia każdy na świecie.
Lubił wycieczki po naszych Tatrach
i kochał "Barkę" – dobrze to wiecie!
Słynne są jego Kremówki Papieskie.
Podróż traktował jako przygodę,
a dla ojczyzny z tęsknoty wielkiej
napisał „Do sosny polskiej" odę.
Uwielbiał teatr i polską młodzież.
Jego osoba w pamięci zostanie.
Zmarł w dwutysięcznym piątym roku
Drugiego kwietnia, wieczorem. W Watykanie
Lecz kto nad swoją ojczyzną czuwa
i świętą ręką nas wszystkich broni?
Ja wam odpowiem na to pytanie:
To Karol Wojtyła – papież z Polonii.

„Ojciec Święty - Jeden człowiek wiele serc”

Gdy gwiazdy na niebie się iskrzą
On pośród tych gwiazd na niebie czuwa.
O brzasku porannym niczym rosa na liściach
Pozostawia dobroć swą w naszych duszach
       Dla mnie On wolnością od świata szarego
       Gdy zabłądzę, gdy się potknę
       On pomocną dłoń mi poda.
Dla mnie zawsze drogowskazem
Na tej życia trudnej drodze.
Jednym węzłem łączył ludzi,
Gdy solidarności dawał znak.
        Tyle zrobił, tyle przeżył,
        Tyle za nim poszło dusz
        Smutek spalił, żal wygonił,
        W ludzkich sercach rany goił.
Dla mnie wszystkim był i wciąż zostanie.
Nawet teraz, gdy ręce ku górze wznoszę
I modlitwę do niego zaczynam
On w niebie święty, czuwa nad spokojem
Jeden człowiek wiele serc.